bir sonraki günün sabahında İstanbul'a gelinir. buzluk açılır ama orada normal olarak yarım bırakılmış bir dondurma yoktur.
sonra da gidilip aynı dondurmadan alınır, buzluğa koyulur.
sanıyorum ki ben gelirken yarım bıraktıklarım da benimle gediyor. yolculuklar sırasında o kadar safalak duygular içerisine giriyorum işte. o kadar safalak. evet safalak.
ben en iyisi bir dondurma yiyeyim de serotonin salgılayayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder