veda

hiç bir yerin yıkılmasını istemiyorum, bunu zaten kaç kez söyledim.

sanırım en son ali sami yen'de oynanan derbiden sonra ben onun son maç olduğuna inanmıştım ve hayıflanıyordum gidemedim, yıkılacak işte, şu koskoca 3 yılda bir kez gidemedim diye üzülüyordum.

meğersem son maç değilmiş, sonuna yetiştim, evet sondu ama benim için ilkti aynı zamanda ve evet tam karşındayım.

galatasaray taraftarı; sen nasıl bir bünyesin, nasıl tek ve bütün yürekten söylüyorsun herşeyi?

ne kadar beğendiğimi söylesem boş, çok güzeldi. ordaki insanların nasıl duygular içerisine girdiğini tahmin etmek zor, kaldı ki ben bile ilk kez gördüğüm bir yer için ne kadar duygulandım. o taraftar ne yapsın.

unutmasın, unutturulmasın.

hoşçakal sami yen.